Onze Mening: De schoolbel

Er is een kind overleden, verongelukt, verdronken... Dit keer was het in Hoogstraten.

Zijn we, zo net voor de vakantie echt begint, niet aandachtig genoeg? Gaan de remmen net iets te snel en te drastisch los? Zetten we de vakantiemodus net iets te bruusk aan?

Het zal wel een beetje van alles wat zijn. Maar het gebeurt dus elke keer weer eind juni. En ook nu weer.

En zo eindigt een jong leven weer veel te vroeg. Nog voor het eigenlijk goed en wel begonnen is.

Helaas bestaat er geen toverformule om alles te voorkomen. Hoeveel voorzorgsmaatregelen we ook nemen, ongelukken zullen blijven gebeuren. Nulrisico bestaat niet. Alleen in een woordenboek.

Betekent dat dan dat we de schouders maar moeten ophalen en verder gaan met de orde van de dag? Wachten op een volgend accident.

Uiteraard niet. We zijn het onszelf en onze kinderen verplicht om alles te doen om hen veilig te laten opgroeien.

En we kunnen dan misschien niet alles afwenden, er is nog een hele hoop dat we wel kunnen doen voor onze jongsten.

Crisis in de crèche

In de kinderopvang bijvoorbeeld. Op één en dezelfde dag wordt een kinderopvang in Vorselaar gesloten, nadat een onderzoek naar mishandeling is gestart, en worden 3 medewerkers van een crèche in Puurs-Sint-Amands veroordeeld voor de dood van een baby.

Een positivo zal zeggen: “Het is goed dat dit soort zaken naar buiten komt.” Dat betekent dat de controles werken en problemen worden opgespoord en aangepakt.

Alleen is het niet de eerste keer dat dit gebeurt en het zal helaas ook niet de laatste zijn.

Uiteraard zijn er duizenden medewerkers in de kinderopvang die wel goed werk leveren. En gelukkig maar.

Toch is de crèche in crisis. En al langer dan vandaag.

Te veel kinderen voor te weinig begeleiders. Hoge werkdruk. Veel vacatures. Weinig waardering. Groot tekort aan opvangplaatsen.

De problemen zijn bekend. De antwoorden eigenlijk niet zo moeilijk. De oplossing misschien iets lastiger. Maar lastig gaat ook.

Zie daar al een mooie werf voor de nieuwe Vlaamse regering die over een week of wat (wellicht) de eed zal afleggen.

Wie gaat dat betalen?

Enig probleem: waar moet dat geld vandaan komen? Want koken kost geld. Zelfs al gaat het ‘maar’ om een papje.

Misschien kan er hier of daar wel een subsidie geschrapt worden. Geld voor kinderopvang of voor een opleiding ‘Colombian Butt Lift’? Kiezen hoeft niet altijd verliezen te zijn.

We gaan er dus wel uitraken.

Want hé, de zon schijnt, het zomert. De vakantie kan beginnen. Geniet ervan! Maar houd het alsjeblieft veilig.

Voor jezelf en voor onze kleinsten.

De hoofdredactie