Onze Mening: Heimwee

zat 7 mei 2022
Heeft u dat ook soms? Dat u zo af en toe, heel stiekem uiteraard, want wie durft er nu luidop voor uit te komen, een heel klein beetje terugverlangt naar zo een ietsiepietsie lockdowntje?

Ik zal het maar eerlijk toegeven: ik wel. Akkoord, het hoeft uiteraard niet met alle toeters en bellen te zijn.

Dus neen, niet met mondmaskers overal waar je dan nog wel mag komen. En ook die ongein met bubbels hoeft niet. Als je met een paar mensen wil afspreken, doe gerust. En laten we al helemaal geen parken, speeltuinen en zitbanken meer afsluiten. Want dat was echt wel te gek om los te lopen.

Maar zo eens bij tijd en wijle een pauzeknop indrukken. Het heeft wel iets.

Want ik weet niet hoe het bij u zit, maar sinds de lockdown is afgeschaft, loopt mijn agenda helemaal vol. Of beter gezegd, hij loopt over.

Elke weekend is er wel iets te doen. Of neen, er is elk weekend van alles te doen. En waar we op zaterdag en zondag geen tijd voor hebben, dat doen we dan maar door de week.

En dus, ik weet dat het als vloeken in de kerk klinkt, zou het wel eens van pas komen als er zo nu en dan eens weer niks of toch veel minder kon.
Of zo een avond-klokje om 1u bijvoorbeeld. Waarom niet? Dan zitten we allemaal op tijd in bed en kunnen we er ’s anderendaags weer vrolijk tegenaan.

Ik zou ook gewoon neen kunnen zeggen tegen sommige vragen, uitnodigingen of feestjes. Maar dat zit nu ook weer niet in mijn aard. En bovendien is de honger ook wel groot.

Dat is natuurlijk ook wel het gevolg van die lockdowns. Als het dan weer mag, dan willen we er toch weer voor de volle 100% van profiteren.

 

Remmen los

 

En ik heb zo de indruk dat ik niet de enige ben, die daarmee zit. Ik bedoel nu niet dat iedereen heimwee heeft naar zo een vleugje lockdown.
Maar dat de remmen helemaal losgaan, dat zien we wel op verschillende plaatsen. Om de voetbalstadions bijvoorbeeld maar niet te noemen.

Nadat het hooliganisme bijna dood en begraven leek in ons voetbal, is het tegenwoordig wel bijna elk weekend van dat.

Neem nu Lierse Kempenzonen. Lierse, dat is toch Lierke Plezierke. De gezelligste, om niet te zeggen, braafste club van het land.

Maar nu moet het wel twee wedstrijden zijn supportersvak sluiten na rellen tijdens de wedstrijd tegen Waasland-Beveren. Waasland Beveren, nog zo’n club die je nooit in één adem met supportersgeweld zou noemen.

Nu niet dat de supporters plots allemaal in geboefte zijn veranderd. Dikwijls krijgen ze ‘bereidwillige hulp’ van andere supportersclans, zelfs vanuit het buitenland.

Maar toch. There’s something rotten… Want het fenomeen doet zich niet alleen voor in de hogere klassen van ons voetbal. Ook in de lagere reeksen durft het uit de hand te lopen.

Zo werd afgelopen weekend bijvoorbeeld nog de wedstrijd Wechelderzande-Grobbendonk stilgelegd. Omdat ‘supporters’ rookbommetjes hadden gegooid en Bengaals vuurwerk aanstaken. In 4de provinciale! In godsnaam.

 

Knaldrang

 

Het woord knaldrang leerden we kennen na die lockdowns. Maar sommigen nemen het precies toch iets te letterlijk.

Er moet precies wat uit. En niet altijd op de juiste of gezonde manier.

Of waren we allemaal te braaf geworden? Waren we ingedommeld? En moeten we dit allemaal maar accepteren? “Ach, als ze alleen maar op elkaar kloppen…”

Maar er zitten, om maar iets te zeggen, ook kinderen in die voetbalstadions, die hun voetballende helden aan het werk willen zien. En niet een groep losgeslagen hooligans.

Dus neen, normaal ga ik dat nooit vinden. En dan hoop ik vooral dat het in de eerste plaats maar een tijdelijk fenomeen is.

Niet dat alle problemen zich vanzelf moeten oplossen. Want dat idee is stilaan ook uitgewoond. Dat blijkt dit weekend uit een nieuwe peiling.

En laten we niet blind zijn. Die man die de illustere woorden sprak, “we zullen de problemen oplossen als ze zich stellen”, had wel degelijk een plan klaar voor de problemen die eraan kwamen.

Maar nu lijken sommigen hopeloos achter de feiten aan te hollen. En lijkt het zogenaamde middenveld – en dan hebben we het, om in voetbaltermen te blijven, niet over De Bruyne – helemaal weggevaagd.

Kortom, de extremen winnen. Overal. En nu niet dat ik de geitenwollensokken-toer op wil. De dingen mogen wel eens op scherp gesteld worden. Dat maakt de zaken helder.

Maar dan moet het ook weer niet in plat populisme vervallen. Want dan krijg ik pas echt heimwee naar wat redelijkheid.

 

De hoofdredactie