Onze Mening: Klantvriendelijkheid

vrij 30 Sep 2022

De mooiste dingen hoeven doorgaans niet duur te zijn. Neem nu een glimlach. ’t Is gratis en voor niks. En zoveel is er tegenwoordig niet meer gratis. Dus dat is in deze dure tijden mooi meegenomen.

Dikke kans dat u die vriendelijke glimlach sowieso elke week al krijgt bij uw bakker of uw beenhouwer. En dit weekend krijgt u er meer dan waarschijnlijk zelfs nog een presentje bovenop wanneer u weer present tekent bij uw buurtwinkel.

Alleen is het de vraag of die glimlach die uw behulpzame handelaar tevoorschijn tovert gemeend is. Of groen.

Want links en rechts duiken verhalen op van een bakker die de elektriciteitsrekening van zijn ovens niet meer kan betalen en sluit. Of een slager die het voor bekeken houdt omdat hij het warm en koud krijgt van de rekening van zijn koeling.

Winkeliers, maar evengoed cafébazen en restauranthouders vragen zich af hoe hoog ze hun prijzen moeten laten stijgen om zelf uit de kosten te raken. En voor de klanten zelf afhaken. Want een klant die niet komt, geeft ook geen geld uit natuurlijk.

Misschien toch even iets om bij te stil te staan op zo’n Dag van de Klant.

Politieke bollenwinkel

We vinden het dus maar normaal die klantvriendelijkheid. En toch … niet overal lijken ze dat zo vanzelfsprekend te vinden. In de politiek bijvoorbeeld blijkbaar niet.

Want geeft toe, we zijn allemaal klant van het politieke bedrijf. We laten er in elk geval toch genoeg geld achter. Maar de service kan zo nu en dan toch wel een beetje beter.

Heeft u dat bijvoorbeeld al eens geprobeerd op uw werk? De belangrijkste deadline voor uw grootste klant niet halen.

U zou het dan op uw collega kunnen steken. Zoals ze binnen de regering ook wat zitten te zwartepieten.

Alleen is het parlementair halfrond niet echt een café. En spelen ze er niet voor wat koperen centjes. Maar wordt er met miljarden gemarchandeerd. Miljarden die van hun belangrijkste klanten komen nota bene. Van ons.

Maar dat is net wat we de afgelopen week dus wel te zien kregen. De belangrijkste, misschien de enige echte belangrijke, deadline niet gehaald. En dat terwijl mensen, hun klanten dus, bijna letterlijk in de kou dreigen blijven te staan.

Om nog eens terug te komen op uw eigen werk. Verwacht geen complimentjes van uw baas wanneer u de belangrijkste klant in de kou laat staan. Misschien mag u al blij zijn als u er met een symbolische bolwassing vanaf komt.

In de bollenwinkel van de politiek zijn ze dan verrast als ze over enkele jaren zo’n bolwassing krijgen bij de verkiezing. En kijken ze verdwaasd toe hoe de extremen kiezers binnenhalen.

De ironie van het toeval is dan ook dat we dit onvermakelijke schouwspel geserveerd krijgen, net op een moment dat het hele establishment zich weer verbaasde over de goede score van extreem-rechts in Italië.

Consuminderen

Al even opvallend is de vaststelling dat bij elke crisis iedere keer opnieuw dezelfde recepten als oplossing boven komen. Maar dat we die al even snel vergeten wanneer het eind van die crisis nog maar in zicht is.

Gingen er een dikke 10 jaar geleden bijvoorbeeld geen stemmen op na de financiële en economische crisis om het eens met minder te doen? Om te consuminderen in plaats van te consumeren.

Maar de banken waren gered, de schulden afbetaald, de economie trok weer aan en het moest al snel opnieuw meer en meer en meer zijn.

Toch zou het misschien ook in deze crisis een wijze les kunnen zijn. Om misschien toch even met wat minder tevreden te zijn.

Het klinkt misschien als vloeken in de kerk om de vraag te stellen op een Dag van de Klant, in een weekend waarin veel winkels, al dan niet uitzonderlijk, ook op zondag open zijn. Maar is dat eigenlijk wel nodig?

Moeten winkels wel altijd en overal open zijn? Ja, om te concurreren met het internet. Maar ook daar kunnen we heel wat vragen bij stellen. Hoe lang vinden we het nog normaal dat elk pakje de dag nadien al gratis aan onze voordeur ligt?

Noem me gerust ouderwets. Maar dat is niet logisch. Niets is gratis, behalve dus de glimlach van uw winkelier. Maar die krijg je bij het internet-shoppen er niet bij.

Maar terug naar de bakkers en beenhouwers. Hoeveel zouden zij kunnen besparen als ze 1 dag extra in de week, die zondag, geen lampen moeten laten branden, geen verwarming moeten opzetten, geen personeel moeten betalen…

We zijn intussen zoveel gemak en luxe gewend dat we het ons niet kunnen voorstellen. Maar ik heb nog de tijd gekend dat het bestond. Winkels dicht op zondag. En bij mijn weten is niemand omgekomen van honger of dorst, omdat alle winkels één dag dicht waren.

Dus ja, zouden we het niet met een beetje minder kunnen doen?

Nu, niet dat dat de politiek vrijpleit. Integendeel. Die heeft in de week van de Dag van de Klant, zijn goed betalende klanten serieus in de steek gelaten.

En wat populaire cafépraat achteraf om de discussie te beslechten of een vriendelijke glimlach gaat niet voldoende zijn om het vertrouwen van die klant snel terug te winnen. Dat zou iets te goedkoop zijn.

De hoofdredactie