Onze Mening: Stel je voor dat we cynisch zouden zijn...

vrij 2 Sep 2022

De kinderen zitten weer braafjes bij de juf of de meester op de schoolbank. En ook al schijnt het zonnetje nog volop en hebben we meer zin om een short aan te trekken dan een deftige broek, maar de vakantie zit er dus wel degelijk weer op.

Dat betekent dat de batterijen weer opgeladen zijn. Figuurlijk. Of dat mag ik dan toch ten minste hopen.

En laten we eerlijk zijn. Als we al die doemberichten horen over de almaar stijgende energieprijzen waaraan maar geen eind lijkt te komen, dan zou je hopen dat je ook letterlijk wat batterijen had, om wat extra energie op te slaan.

De ironie is dat we jarenlang zo verslaafd zijn gebleven aan gas en olie dat we nu onze handen mogen kussen als de klimaatopwarming ervoor zorgt dat die nazomer nog even mag blijven duren. Dat we die thermostaat niet te snel moeten opzetten.

Want zeg nu zelf: stel dat we ook nog eens die najaar-coronagolf krijgen, die experts ons voorspellen, dan wordt het in de scholen wel heel moeilijk.

Moeten ze dan de ramen en deuren in de klas vooraan openhouden om het virus buiten te houden? En achteraan alles toe, zodat we toch nog een beetje warmte kunnen binnenhouden?

Een mens zou al blij moeten zijn dat hij naar het werk mag. Hoeft hij thuis geen elektriciteit of gas te gebruiken. Misschien kunnen bedrijven dan wel stoeltjesgeld vragen voor het bureau waaraan je zit?

Op die manier houden ze hun eigen facturen nog een beetje onder controle. En zo betalen de prijzen van de lonen zichzelf een beetje terug.

En hé, zo gek is het idee toch ook weer niet? Als de kerk vroeger ook stoeltjesgeld mocht vragen... En dat was dan nog dikwijls voor een stoel in een tochtige kerk.

Ja, een mens zou er echt sarcastisch van worden.

Hete herfst

Almaar stijgende prijzen. Regeringen die maar moeilijk een antwoord vinden. Of toch geen antwoorden die de rekeningen onmiddellijk aan het eind van de volgende maand helpen betalen.

Het zou wel eens een hete herfst kunnen worden. Spreekwoordelijk uiteraard.

Want het leven dat almaar duurder wordt, het is de perfecte cocktail, eerst voor ongerustheid, later opstandigheid. In welke (recente) crisis zagen we dat nog?

En opnieuw ziet een beetje cynicus daar alweer een voordeel in. Want wordt er al niet jaren geklaagd dat onze leerlingen economisch ongeletterd zijn?

Maar als we hen nu dagelijks om de oren blijven slaan met woorden als ‘inflatiespiraal’, ‘recessie’, ‘belasten van overwinsten’… dan zijn ze binnenkort allemaal expert.

Zoals een groot filosoof ooit zei: elk nadeel heb zijn voordeel.

In elk geval. De geschiedenis herhaalt zich misschien niet. Maar hij vertoont soms toch iets te veel dezelfde trekken. Zeker als het over een goeie crisis gaat.

Goede moed

Laat nu net dat een teken van hoop zijn. Want zijn we niet altijd elke keer weer elke crisis te boven gekomen?

Toegegeven, het ging niet altijd zonder slag of stoot. Soms zelfs letterlijk. Zeker in zo’n hete herfst, die we al eens hebben meegemaakt. En het is nu ook wel veel kort na mekaar.

Maar toch.

Het betekent natuurlijk ook weer niet dat we alles maar op zijn beloop moeten laten en hopen op een goeie afloop. Of dat we enkel maar een kaarsje moeten branden in Scherpenheuvel.

Er zal wel degelijk wat moeten gebeuren. En ja, we mogen daarvoor naar de politiek kijken. Die moet ervoor zorgen dat we – ook als klein landje – niet uitsluitend afhankelijk zijn van anderen. Die voor ons dan de prijs oppompen alsof het goedkope olie is.

Maar we kunnen zeker ook wel wat zelf doen.

Ik geef toe dat ik het ook wel een beetje simplistisch vind klinken: de goedkoopste energie, is de energie die je niet verbruikt.

Dat lijkt op een kaduke oplossing voor een al even kapotte weg waarop je je auto stuk rijdt. In plaats van het wegdek te herstellen, worden er alleen maar borden met snelheidsbeperkingen gezet. En wordt er ook nog geflitst.

Dat is eigenlijk de ironie ten top. En het probleem is dat het zelfs nog geen verzonnen voorbeeld is.

Maar in het geval van energie klopt het ergens wel. Want als je dit jaar met minder gas of elektriciteit toekomt. Dan lukt dat volgend jaar ook. En het jaar daarop. En daarna. Dat lijkt dan wel op iets dat je letterlijk duurzaam zou kunnen noemen.

Ja, ik durf al wel eens positief zijn bij de start van zo’n nieuw schooljaar.

Ok, het is een beetje spannend. Misschien zelfs zo spannend dat er hier en daar een traantje vloeit. En neen, je hebt geen idee wat het jaar of de toekomst allemaal brengt.

Maar met een beetje goede moed, komt het elke keer weer goed. (Neen, die heb ik niet gepikt van de Bond Zonder Naam, of toch niet dat ik weet)

De hoofdredactie