Onze Mening: Waan van de dag

zat 4 Jun 2022

De waan van de dag, dat zijn de problemen van vandaag die politici, die beweren dat ze alleen maar bezig zijn met de uitdagingen van morgen, gisteren niet hebben opgelost. Dus zwijg me van mensen die, met het opgeheven vingertje, beweren dat ze niet bezig zijn met de waan van de dag.

Ze hebben niet door of zijn er, vanuit hun ivoren toren, ongevoelig voor geworden dat sommige mensen elke dag opnieuw problemen ondervinden. Wat voor problemen dan ook.

En dan ben ik blij dat er hier en daar toch mensen bezig zijn met de waan van de dag. Om de problemen die zich stellen, op te lossen.

Want je kan nog met zoveel verheven principes te koop lopen. Op een gegeven moment moet er gewoon brood op de plank komen. Een beetje realisme zo nu en dan kan echt geen kwaad.

Neem nu dat samenscholingsverbod dat in Willebroek werd goedgekeurd. Nog voor de inkt van de kranten droog was, werd het al afgeschoten. Want er zaten toch wel wat juridische gaten in.

Dat de politie al op voorhand erbij vertelde dat het niet de bedoeling was om ons moeke en haar vriendinnen op de bon te slingeren als ze na de wekelijkse markt nog een praatje zouden staan maken. Dat bewees volgens mensenrechtenexperts al dat het met haken en ogen aan elkaar hing.

Ik zou het eerder een teken van gezond verstand noemen.

Want tuurlijk wordt zo’n regel niet ingevoerd om God en klein Pierke te pesten. Maar wel om daadwerkelijke problemen, zoals overlast, vandalisme en criminaliteit aan te pakken. En die experts die daar iets tegenhebben, mogen gerust eens ruilen met de mensen die daar dagelijks de pineut van zijn.

De waan van de dag, is voor die mensen die het aan den lijve ondervinden, meer dan alleen maar waan. En bleef het maar bij één dag.

En dat gezond verstand waarmee je regels kan invoeren en toepassen, dat had bijvoorbeeld ook al tijdens de corona-lockdowns heel wat miserie en frustratie kunnen voorkomen. Dan hadden we misschien niet moeten goochelen met strikte bubbels, niet kunnen lachen met power-points en vooral het aantal toilet-bezoekers niet moeten tellen.

Blik vooruit

Nu niet dat ik pleit om pas in te grijpen als het al de spuigaten uitloopt. Want dan is de verleiding al te groot om mee te gaan in een opbod van maatregelen die er goed ingaan. Populaire oplossingen. Ze durven het ook wel eens populisme noemen.

Op termijn kan de oplossing die dan in elkaar wordt geflanst wel eens groter zijn dan het probleem zelf. Maar laat 'de waan van de dag' niet het excuus zijn om niets te doen.

Zo nu en dan de blik vooruit kan dus zeker geen kwaad. Integendeel. Maar laat het dan wel over de echte problemen gaan. En laten we die dan eerst oplossen.

Want dat is dan toch ook zo een heel klein beetje raar. Dat in een week dat de ambtenaren actievoeren voor van alles en nog wat, hun bevoegde minister vooral laat weten hoe die ambtenaren hun brieven moeten beginnen.

Voor alle duidelijkheid; dat we allemaal, en zeker ook ambtenaren, respect moeten hebben voor iedereen, ongeacht geslacht, afkomst, geaardheid, beperking… of wat dan ook, dat lijkt met nogal wiedes. En dat mag zeker nog wel eens benadrukt worden.

Maar ik denk nu niet dat dat meteen het antwoord was op de vraag van de vakbonden de afgelopen week.

Of als er te weinig begeleiders zijn om de treinen te laten bollen richting de Kempen. Dan kan je wel zoveel mooie en dure woorden hebben over een modal shift en groene mobiliteit, daar heeft de Kempenaar op dat moment niet al te veel aan. Dan moet die Kempense pendelaar vooral in zijn auto kruipen en dure benzine tanken om op zijn werk te raken.

Pas op, ik ben niet meteen de eerste om op de barricaden te staan. Kan me eigenlijk zelfs niet herinneren dat ik er ooit op stond. Zelfs in mijn studententijd vond ik wel betere dingen te doen. En ik moet toegeven dat ik niet bezig was met de wereldproblemen oplossen.

En de dalende koopkracht mogen we dan allemaal in onze portemonnee voelen. Maar uiteindelijk hebben we gelukkig een systeem dat ons toch een beetje beschermt. De index noemen ze dat.

Als we dan toch de problemen willen oplossen, dan moeten we misschien vooral eens nadenken over de vraag hoe we meer mensen aan het werk kunnen krijgen. Zonder taboes, gecamoufleerd als juridische, sociologische, ethische … bezwaren.

Want alle werk dat gedaan is, verdient zichzelf op de één of andere manier terug.

Brood en spelen

De basis van ruilhandel was dat ettelijke eeuwen geleden eigenlijk al. Jij doet iets voor mij en ik geef iets terug. Economie in zijn meest pure vorm. En zoals een Amerikaanse president ooit zei: “It’s the economy, stupid.”

Nu goed, die president hebben veel mensen niet onthouden dankzij die of andere historische uitspraken. Wel vanwege iets anders.

‘De president van brood en spelen’ zullen we hem maar noemen. En laat dat brood dan verwijzen naar de economie. En dat spel naar …

In het geval van onze Amerikaanse president niet naar ‘spel’ waar de Romeinen aan dachten toen ze het hadden over ‘brood en spelen’, vrees ik.

Nu goed, als we het over de moderne spelen hebben … Dat is pas echt de waan van de dag. Allez, laten we het hopen. 1-4 tegen Holland? Jongens toch!

De hoofdredactie