Op ziekenbezoek bij Irma, die slachtoffer werd van everzwijnaanval: "Ik ga dood, dacht ik"

11 uur geleden
Irma getuigt in ziekenhuis na everzwijnenaanval
© Stockfoto/RTV

De vrouw die afgelopen week werd aangevallen door een everzwijn in Meerhout, verblijft nog altijd in het ziekenhuis van Geel. Het slachtoffer is Irma Van Aken. Ze hield aan de aanval onder meer een gebroken borstbeen over. Maar zodra ze weer op de been is, wil ze toch weer met haar hond gaan wandelen. Wij mochten op ziekenbezoek.

"Een gebroken borstbeen, heel wat blauwe plekken. Mijn linkse onderbeen helemaal kapot. Drie of vier gaten in mijn bil." Dat is de zware tol na de aanval van een everzwijn afgelopen woensdag bij Irma Van Aken.

Ze is op dat moment op wandel in natuurgebied 't Steen in Meerhout, samen met haar hond. Tot er plots een everzwijn opduikt dat recht op Irma afstevent. Irma laat haar hond los, en die vlucht weg. Maar zelf kan ze de aanval niet ontwijken.

"Eerst op mijn voorbeen. Ik val om en probeer hem weg te jagen, maar dat lukt niet, " vertelt ze. "Het dier stoot me op mijn borstbeen en ik val terug om. Ik ga dan in een bolletje liggen. En hij duwt me dan met zijn snuit of wat hij ook heeft drie of vier keer omhoog, in mijn bil. En ik denk: ik ben dood."

Dood is Irma gelukkig niet. Ze wordt wel meteen naar het ziekenhuis gebracht. Vooral de wonden aan haar bil hebben nog veel aandacht nodig. Irma moet nog minstens tot midden volgende week in het ziekenhuis blijven.

Een aanval door everzwijnen is erg zeldzaam. Hier in het ziekenhuis hebben ze nooit eerder een patiënt gehad die het heeft meegemaakt. Ook Irma had nooit verwacht geveld te worden door zo'n dier. "Ik heb nog wel eens everzwijnen gezien, en die liepen daar rustig rond. Niet daar hé, maar in Koersel en zo. Maar bij ons komen toch geen everzwijnen, in Geel? Een konijn of een hert. Dat is alles hé," gaat Irma verder.

Zodra de revalidatie achter de rug is, wil Irma toch weer met haar hond gaan wandelen. Mogelijk zelfs opnieuw in 't Steen. En als ze aan de aanval geen blijvende letsels overhoudt, dan kan ze er over een tijdje misschien zelfs om lachen.

Gaat ze met Kerstmis everzwijn eten, willen we weten. "Een heel dik varken misschien. Ja, misschien wel. Dan kan het er al niet meer zijn om mij aan te vallen."