Onze Mening: Keizer van de weg
Leed
Feit is dus dat er veel onbegrip is.
En een ander feit, dat er nog altijd te veel zware ongevallen gebeuren met gewonden of zelfs doden. Deze maand alleen al lieten 4 mensen het leven in het verkeer. Twee in Heist-op-den-Berg, één in Oosterlo, één in Hoogstraten.
En dan zwijgen we nog over de vele gewonden.
Elk van die dodelijke ongevallen betekent families die gebroken achterblijven met onnoemelijk veel leed. Met de gedachte dat het nog veel te vroeg was om afscheid te nemen.
En voor elk van die ongevallen is er een verklaring. Is er een oorzaak. Iets ging er fout. En daar zal wel een schuldige voor zijn.
En uiteraard kan er best nog wel wat meer gebeuren. Heel veel meer. Zijn te veel fietspaden nog gewoon moordstrookjes. Groeit het onkruid soms zo hoog dat je niets ziet om de hoek. Van dode hoek gesproken. En helpt het ook niet dat we het licht uitdoen om de energierekening te kunnen betalen.
Maar er gebeurt tegelijk ook al veel. Boetes worden verhoogd. Grenzen worden verstrengd. Controles worden opgedreven. Auto’s en wegen worden veiliger.
Toch blijven bestuurders betrapt worden. Iedereen die al wel eens in Mechelen passeert, zou intussen kunnen weten dat op bijna elke straathoek een politiecontrole is. En toch blijven automobilisten dronken of gedrogeerd achter het stuur kruipen.
En elke verkeersheuvel, of andere snelheidsremmer, stuit dikwijls op een berg van protest. Zo blijven zwarte punten bestaan.
Nul-risico zal nooit bestaan.
Maar dat betekent niet dat we ons daar maar bij moeten neerleggen. Dat we zomaar moeten aanvaarden dat nog andere families dit leed moeten dragen.
We kunnen al een keertje bij onszelf beginnen. Met een beetje meer begrip voor elkaar op de weg.
En dus wat minder keizers van de weg.
De hoofdredactie